بررسی جایگاه بخش حمل و نقل در رشد اقتصادی با استفاده از رویکرد ماتریس حسابداری اجتماعی

امروزه حمل و نقل یکی از اجزای مهم اقتصاد محسوب می‌گردد و بدلیل اثرات کوتاه مدت، میان مدت و درازمدتی که بر متغیرهای اصلی اقتصاد کشور مانند تولید، اشتغال، قیمت و شاخص هزینه زندگی بر جای می‌گذارد، از اهمیت و جایگاه ویژه‌ای بر خوردار است. بنابراین بررسی جایگاه این بخش از نظر آثار و تبعات اقتصادی- اجتماعی که توسعه و گسترش این بخش بر سایر بخش‌های اقتصاد و همچنین نحوه توزیع درآمد عوامل تولید دارد، بسیار ضروری به نظر می‌رسد. در این مقاله به منظور بررسی این آثار به طور همزمان، از ماتریس حسابداری اجتماعی تجمیع شده در 15 بخش سال 1385 بهره جسته‌ایم. نتایج مشاهدات حاکی از آن است که اولا اثرات غیر مستقیم ناشی از سیاست‌های توسعه و گسترش بخش حمل ونقل و ارتباطات بیشتر از اثرات مستقیم آن است و سرمایه‌گذاری در این بخش زمینه رشد و توسعه بیشتر برای سایر بخش‌ها را فراهم می‌کند. دوما بیشترین افزایش درآمد عوامل تولیدی مربوط به درآمد نیروی کار است بنابراین این بخش، بخشی کاربر بوده و اعمال سیاست‌های توسعه و گسترش در این بخش می‌تواند از میزان بیکاری موجود در جامعه بکاهد. سوما، از بین گروه‌های مختلف نیروی کار، درآمد مختلط بیشترین افزایش را به خود اختصای داده که این بیانگر آن است که بیشتر نیروی کاری که در این بخش مشغول به کار هستند جزء خویش‌فرمایان‌اند. همچنین مشاهده می‌شود که اعمال سیاست‌های توسعه و گسترش در بخش حمل و نقل و ارتباطات ضمن آنکه موجب افزایش درآمد خانوارهای شهری و روستایی می‌شود توزیع درآمد نهادی را متعادل‌تر کرده و داری آثار اجتماعی مثبت است.